Nieuwjaarsspeech, terugblik op mijn eerste jaar als ondernemer.

Wat zegt een succesvolle MKB-er als je hem vraagt hoe het gaat? “Als een tierelier!”

Wat zegt een minder succesvolle MKB-er als je hem vraagt hoe het gaat? “Als een tierelier!”

Dit was de inleiding van een radioreclame afgelopen jaar en elke keer dat ik ‘m hoorde, moest ik glimlachen. Zo vaak als ik afgelopen jaar niet ben gevraagd hoe het gaat met mijn bedrijfje en elke keer moest ik weer opnieuw bedenken wat het juiste antwoord op die vraag was. “Ik geef een lach en doe een gooi”, zoals Acda en De Munnik zongen en meestal was het antwoord ook een eerlijke weerspiegeling van hoe ik in mijn vel zat. En vaak genoeg ook had ik zin of reden om te roepen “Als een tierelier! En met jou?”

En nu het jaar is afgerond, en de meeste bedrijven op Nieuwjaarsrecepties terugblikken op het voorbije jaar, is het een mooi moment om op mijn eigen manier terug te kijken op mijn sprong in het diepe in 2015.

November 2014, wow, wat gebeurt er veel als je uitspreekt dat je voor jezelf gaat beginnen. Het is alsof er een nieuwe, verbeterde versie van jezelf is gelanceerd en iedereen opnieuw nieuwsgierig naar je wordt. Mijn agenda stond binnen no-time vol met afspraken en al snel was mijn eerste opdracht binnen. Voordat ik ook maar wist wat ik precies wilde gaan doen en hoe ik mijn bedrijf ging noemen, was ik al aan de slag. Het gaf me de ruimte om na te denken over het DNA van mijn bedrijf. Welke naam geef ik mijn bedrijf? Niet te pretentieus, moet wel dicht bij mezelf blijven. Hoe strak stel ik mijn algemene voorwaarden op? Tja, je oogst wat je zaait en alles willen indekken zaait wantrouwen. Welke bank wil ik als partner? Een bank waar ikzelf getraind heb of juist een bank waar ikzelf iets van kan leren? Welke auto wil ik rijden? Klein, bescheiden, doch karaktervol. Ik was bezig met mijn eigen make-over.

De eerste maanden stonden vooral in het teken van het loslaten van mijn “9-tot-5-paradigma”. Na tien jaar in loondienst had ik een hardnekkige overtuiging gevormd van hoe een goeie werkdag er uit hoort te zien. Je verschijnt ergens om half negen en werkt door tot half zes. Je bedenkt ’s ochtends wat er moet gebeuren, hoofdzakelijk ingegeven door wat andere mensen van je verwachten. Een succesvolle dag wordt bepaald door de mate waarin je alles af hebt gekregen. “Niet af” betekent doorwerken en tijd die overblijft is voor gezin, sporten en ontspanning. Gebrek aan tijd is dus je eigen schuld…….

Eerlijk gezegd was ik al 8 jaar bezig om dit patroon te doorbreken, maar loyaliteit naar veeleisende werkgevers gaf me telkens een excuus om dit niet te doen. En toen ik in januari van dit jaar dit excuus kwijtraakte en mijn eigen werkgever werd, was dat eerst best confronterend…….en toen bevrijdend. Het besef dat mijn succes en geluk, zowel zakelijk als privé, afhankelijk zijn van mijn eigen scherpte, mijn creativiteit, mijn rust en mijn fitheid. Allemaal zaken waar ik zelf invloed op heb, zolang ik er maar voor kies hier tijd aan te besteden. Ik ben zelf mijn eigen kip met de gouden eieren, altijd al geweest, maar heb helaas de afgelopen tien jaar herhaaldelijk de kip proberen te slachten omwille van sneller meer goud. Tijd dus voor verandering.

“The intuitive mind is a gift and the rational mind is a faithful servant. We have created a society that honors the servant and has forgotten the gift.” Albert Einstein

Niet meer dingen doen omdat je denkt dat het moet, maar omdat je voelt dat je het wilt. Het levert bijzondere werkdagen op. Strandwandelingen, sporten, mediteren, boeken lezen, documentaires kijken, uitslapen, dagboek bijhouden en veel tijd voor mijn gezin. Het duurde even voordat ik van mezelf deze activiteiten als “productief” mocht bestempelen, maar binnen no-time bleken ze stuk voor stuk niet meer weg te denken uit mijn leven als ondernemer. Onmisbaar voor mijn rust, mijn fitheid, mijn scherpte en mijn creativiteit. Een uur hardlopen waarin je drie draaiboeken bedenkt waar je anders een dag over had gedaan. Het boek lezen waarmee je de inspiratie op doet om in de drie volgende klantgesprekken het verschil te maken. De strandwandeling die je de helderheid geeft om de wijze besluiten te nemen. Kortom, ik snapte eindelijk hoe ik mijn kip moet koesteren.

En toch, zaken doen op basis van je intuïtie staat in schril contrast met de soms harde zakelijke werkelijkheid. En de eerste keer dat ik afgelopen jaar werd bedonderd deed dan ook pijn, helemaal toen het diezelfde maand nog een keer gebeurde. Ik voelde me kwetsbaar en onmachtig en wilde reageren zoals ik mijn kinderen ook zie reageren als ze zich onmachtig voelen, namelijk door me weer af te reageren op iets of iemand anders. De logische reactie zou dus zijn om zelf te verharden en geen zaken meer te willen doen op basis van vertrouwen. Maar onmiddellijk merkte ik dat ik daarmee mijn kip weer aan het slachten was. Ik geloof heilig dat “zaken doen”, oftewel “samen waardevolle resultaten bereiken”, draait om relaties en vertrouwen en niet om dichtgetimmerde contracten en procedures. De uitdaging voor 2016 is dus om te herkennen wie ik wel en niet kan vertrouwen en met wie ik wel en niet wil samenwerken. En ongetwijfeld zal ik nog een aantal keer mijn neus stoten, maar liever dat nog, dan het bord voor mijn kop van de zakenman, want daar word ik alleen maar slechter van…..

Tegenover deze twee incidenten stonden gelukkig talloze ontmoetingen en samenwerkingen die mijn hart hebben verwarmd in 2015. Collega-ondernemers die ook in 2015 de sprong waagden en waarmee je samen de pieken en dalen van het ondernemersavontuur vergeleek. Collega-trainers die me scherp hielden, inspireerden en motiveerden en zorgden dat ik me geen eenpitter voelde. Opdrachtgevers die zich om me bekommerden (“Vergeet je niet die factuur te sturen?”; “Nee, die prijs die je vraagt is te laag, dat voelt niet goed.”) en die een langdurige samenwerking voorstelden, in plaats van een eenmalige transactie. Ik wil iedereen bedanken die me het afgelopen jaar heeft vertrouwd, gekoesterd, me heeft geholpen en me heeft gesteund en daarbij natuurlijk niet in de laatste plaats mijn eigen “vice-president domestic affairs”, Annemieke;-).

Ik snap alle beursgenoteerde bedrijven die hun “succes” boekhoudkundig duiden aan de hand van financiële cijfers en ook ik ben uiteraard blij met een boekhoudkundig prima 2015. Maar mijn succes van 2015 zit ontegenzeggelijk in de aard van de samenwerkingen van afgelopen jaar. Daar waar ik in januari 2015 alleen begon, voel ik me nu omgeven door een steeds hechter wordende kring van gelijkgestemden, partners-in-crime en warme relaties. Het kan niet anders, 2016 wordt een fantastisch jaar!